ΠΑΡΑΓΙΝΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΟΧΑΙΕΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
Απαίσιες συμπεριφορές οδηγούν σε άρση ασυλίας
ΚΑΤΙΑ ΣΑΒΒΑ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
28/12/2015
Με κάθε ευκαιρία η αστυνομία αλλά και τα δικαστήρια τονίζουν τη σοβαρότητα του αδικήματος της οδήγησης με υπερβολική ταχύτητα, κι αυτό ένεκα των κινδύνων που ελλοχεύουν τόσο για τους ίδιους του παρανομούντες όσο και για τους υπόλοιπους που χρησιμοποιούν τους δρόμους. Ωστόσο, τα ίδια τα μέλη του νομοθετικού σώματος, εκμεταλλευόμενα την ασυλία που τους παρέχει το Σύνταγμα, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους νόμους αλλά και την ευρύτερη κοινωνική ανάγκη για εμπέδωση σωστής οδηγικής συμπεριφοράς, καθιστώντας εαυτούς παράδειγμα προς αποφυγή.
Ο «Π» άγγιξε το συγκεκριμένο θέμα το 2012 και τότε υπήρξε έντονη συζήτηση. Αφορμή αποτέλεσε η προεδρική χάρη την οποία παραχώρησε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον βουλευτή Αντρέα Θεμιστοκλέους εναντίον του οποίου καταχωρίστηκε, τότε, ποινική δίωξη για οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα.
Ο εν λόγω βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού εξακολουθεί να αποτελεί ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού όχι μόνο συνεχίζει να παρανομεί, καλυπτόμενος από τον μανδύα της βουλευτικής ασυλίας, αλλά αντιμετωπίζει και τους αστυνομικούς που έτυχε να βρεθούν στον δρόμο του με τον χειρότερο τρόπο, και φαίνεται πως πλέον δεν περιορίζεται στο να δηλώνει «αμπελουργός», όπως έκανε στο παρελθόν.
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, τους τελευταίους μήνες ο Α. Θεμιστοκλέους εντοπίστηκε από μέλη της Τροχαίας να οδηγεί στον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού - Λευκωσίας με υπερβολική ταχύτητα.
Με 172 χιλιόμετραΑπό την έρευνα του «Π», διαφαίνεται ότι η πιο σοβαρή περίπτωση ήταν τον περασμένο Απρίλιο και συγκεκριμένα στις 4 Απριλίου 2015, γύρω στις 10 το πρωί.
- Μέλη της Τροχαίας Αρχηγείου που έκαναν ελέγχους ταχύτητας στον αυτοκινητόδρομο «κτύπησαν» με το ραντάρ τη Mercedes του κ. Θεμιστοκλέους και η ένδειξη ήταν 172 χιλιόμετρα, αντί 100, που είναι, ως γνωστόν, το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους. Όταν ο βουλευτής ενημερώθηκε για την ταχύτητα με την οποία έτρεχε, επικαλέστηκε τη βουλευτική του ασυλία, λέγοντας στα μέλη της Τροχαίας: «Τι να σου πω; Νομίζω δεν μπορείς να με καταγγείλεις». Εναντίον του βουλευτή εκδόθηκε εξώδικο πρόστιμο ύψους 216 ευρώ και του επιβλήθηκαν 3 βαθμοί ποινής. Περιττό να αναφέρουμε ότι ουδέποτε πληρώθηκε.
- Η δεύτερη περίπτωση ήταν στις 12 Φεβρουαρίου 2015. Σε εκείνη την περίπτωση η συσκευή ελέγχου ταχύτητας είχε ένδειξη 170 χιλιόμετρα ανά ώρα.
Η τρίτη περίπτωση ήταν στις 14 Οκτωβρίου 2014. Ο Αντρέας Θεμιστοκλέους εντοπίστηκε να τρέχει με 141 χιλιόμετρα, αντί με 100, που είναι το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο. Όταν, δε, ενημερώθηκε από αστυνομικό για το αδίκημα που διέπραξε, της είπε τα εξής: «Περίμενε να μιλήσω με τον αρχηγό σου. Ποιος σου είπε ότι μπορείς να καταγγείλεις βουλευτή;».
Περαιτέρω, ο Αντρέας Θεμιστοκλέους φέρεται να φώναζε επικαλούμενος τη βουλευτική του ασυλία.
Πέρα από τις τροχαίες παραβάσεις, η έρευνά μας κατέδειξε ότι εναντίον του συγκεκριμένου βουλευτή εκκρεμεί και ένταλμα προστίμου για οφειλές προς τον Δήμο Ύψωνα.
Προς άρσιν ενδεχόμενης παρερμηνείας, επαναλαμβάνεται και καθίσταται σαφές ότι ο Αντρέας Θεμιστοκλέους δεν είναι ο μόνος ο οποίος επιδεικνύει παραβατική συμπεριφορά στους δρόμους επικαλούμενος τη βουλευτική του ασυλία προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεών του. Υπάρχουν, όπως λένε οι πληροφορίες μας, αλλά και κατά αστυνομικούς που μίλησαν ανώνυμα στον «Π» (βλ. σχετικό θέμα), και άλλα μέλη του νομοθετικού σώματος που επιδεικνύουν ανάλογες συμπεριφορές.
Παρεξηγημένη ασυλίαΗ ασυλία και η επίκλησή της είναι ξεκάθαρο ότι έχει παρεξηγηθεί. Τα μέλη του νομοθετικού σώματος δεν έχουν ασυλία άνευ όρων. Αντίθετα, το Σύνταγμα με ξεκάθαρο τρόπο αναφέρει ότι η ασυλία καλύπτει τον βουλευτή για όσο χρονικό διάστημα είναι εν ενεργεία μέλος του νομοθετικού σώματος και ότι η δίωξη απλώς αναστέλλεται μέχρι να αποχωρήσει από τη βουλευτική έδρα.
Μάλιστα, η σχετική πρόνοια του Συντάγματος, όπως θα δούμε πιο κάτω, είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για άλλη ερμηνεία.
Σχετικό είναι το άρθρο 83 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρει τα εξής:
«Ο βουλευτής δεν δύναται άνευ αδείας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να διωχθεί, συλληφθεί ή φυλακισθεί εφόσον χρόνον εξακολουθεί να είναι βουλευτής. Εάν το Ανώτατον Δικαστήριον αρνηθεί να παράσχει την άδειαν προς δίωξιν του βουλευτού, ο χρόνος καθ’ ον ο βουλευτής δεν δύναται να διωχθεί δεν συνυπολογίζεται εις τον χρόνον παραγραφής του περί ου πρόκειται αδικήματος. Εάν το Ανώτατον Δικαστήριον αρνηθεί να παράσχει την άδειαν προς εκτέλεσιν αποφάσεως φυλακίσεως επιβληθείσης εις βουλευτήν υπό αρμοδίου δικαστηρίου, η εκτέλεσις της αποφάσεως ταύτης αναβάλλεται μέχρις ου ο καταδικασθείς παύσει να είναι βουλευτής».
Με απλά λόγια, εν ενεργεία βουλευτής μπορεί να διωχθεί μόνο με άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. υπόθεση βουλευτή Φειδία Σαρίκα). Αν δεν γίνει αυτό, η υπόθεση παραμένει σε εκκρεμότητα και η δίωξη ασκείται όταν ο βουλευτής παύσει να είναι μέλος του νομοθετικού σώματος.
Άρα, στην απουσία ενεργοποίησης της διαδικασίας άρσης της ασυλίας, ο κάθε βουλευτής που παρανομεί πρέπει να καταγγέλλεται και να οδηγείται στο δικαστήριο μετά τη λήξη της θητείας του. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.
Πολίτες φυλακίζονταιΜε βάση τον νόμο, το αδίκημα της υπέρβασης του ορίου ταχύτητας τιμωρείται, κατά ανώτατο όριο, με ποινή φυλάκισης ενός έτους ή και πρόστιμο μέχρι 1.700 ευρώ. Οι προβλεπόμενες ποινές είναι ενδεικτικές της σοβαρότητας του αδικήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες πολίτες στερήθηκαν την ελευθερία τους επειδή οδηγούσαν με ταχύτητες ανάλογες με αυτές του βουλευτή Αντρέα Θεμιστοκλέους. Για παράδειγμα, υπήρξε περίπτωση πολίτη ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 ημερών επειδή έτρεχε στον αυτοκινητόδρομο με ταχύτητα 184 χιλ. Παράλληλα, το δικαστήριο του στέρησε και την άδεια οδήγησης για περίοδο 45 ημερών. Το δε Ανώτατο Δικαστήριο εδώ και πολλά χρόνια τονίζει ότι «τα τροχαία δυστυχήματα έχουν προσλάβει ανησυχητικές διαστάσεις, διαπίστωση που άπτεται τόσο της επιλογής των τιμωρητικών μέσων όσο και του ύψους της ποινής, στο πλαίσιο μέσα στο οποίο επιλέγεται. Τα οδικά δυστυχήματα έχουν αποβεί χαίνουσα πληγή για την κυπριακή κοινωνία. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, σε τραυματισμούς και σε υλική ζημιά είναι τεράστιες. Δεν μπορεί το δικαστήριο να αδιαφορήσει μπροστά στο καταστροφικό αυτό φαινόμενο. Αυτό επιβάλλει το καθήκον του δικαστηρίου για την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου, που έχει ως λόγο την καθήλωση, μέσω της τιμωρίας, της παράνομης συμπεριφοράς, που στην περίπτωση της οδικής αμέλειας τη χαρακτηρίζει ο έντονος αντικοινωνικός χαρακτήρας». Σε ένα κράτος δικαίου λοιπόν επιβάλλεται η τήρηση των νόμων ειδικά από πολιτειακούς αξιωματούχους και η παράβασή τους θα πρέπει να τιμωρείται όπως ισχύει για όλους τους απλούς πολίτες.
Κληρίδης - Ομήρου ανακινούν το θέμα
Το φαινόμενο της συνεχιζόμενης παρανομίας από μέρους βουλευτών φαίνεται πως απασχολεί έντονα και τον γενικό εισαγγελέα της Δημοκρατίας Κώστα Κληρίδη, ο οποίος απέδειξε ότι σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως αυτή του Φειδία Σαρίκα, δεν διστάσει να αποταθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο με αίτημα για άμεση άρση της βουλευτικής ασυλίας. Στο πλαίσιο της έρευνας που διεξαγάγαμε επικοινωνήσαμε με τον γενικό εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη, ο οποίος μας ανέφερε ότι «λόγω της αυξημένης συχνότητας με την οποία διαπράττονται οι παραβάσεις αλλά κυρίως λόγω των συνθηκών που περιβάλλουν τη φύση των αδικημάτων αλλά και την απαράδεχτη συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι βουλευτές προς τα αστυνομικά όργανα προβληματίζεται για να λάβει δραστικά μέτρα, ακόμη και να άρει την ασυλία τους».
Ξεχασμένη πρακτικήΌταν το θέμα απασχόλησε τη Βουλή στο παρελθόν, καθορίστηκε μια πρακτική ενημέρωσης του προέδρου του σώματος για τροχαίες παραβάσεις βουλευτών, πλην όμως φαίνεται πως αυτή η πρακτική δεν ακολουθείται. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου δήλωσε στον «Π», κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας που διενεργείται εδώ και μήνες, ότι «ασφαλώς δεν μπορώ να υποκαταστήσω καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις εξουσίες, αρμοδιότητες και όργανα του κράτους. Θεωρώ ότι η ρύθμιση που υπήρξε είναι ικανοποιητική. Δηλαδή, να υπάρχει ενημέρωση από τον γενικό εισαγγελέα ή από την αστυνομία για τις όποιες τροχαίες παραβάσεις και η ενημέρωση ακολούθως των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Έκτοτε όμως, από το 2012, δεν υπήρξε οποιαδήποτε νεότερη ενημέρωση πλην μίας επιστολής από την αστυνομία με την οποία ενημερώνει τον πρόεδρο ότι μετά τη λήξη της θητείας θα καταχωρισθεί ποινική δίωξη για τροχαία παράβαση. Θα επικοινωνήσω με τον γενικό εισαγγελέα. Επειδή άλλαξε (ο γενικός εισαγγελέας) μπορεί ο νέος να μην είναι ενήμερος. Θα του μιλήσω…», κατέληξε ο πρόεδρος της Βουλής.
Δέον να σημειωθεί ότι ο «Π» κατέχει την εν λόγω επιστολή του τέως αρχηγού αστυνομίας, προς τον πρόεδρο της Βουλής, του Απριλίου του 2012, και στην οποία αναφέρονται επτά περιπτώσεις πρώην βουλευτών στους οποίους θα έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη για τροχαίες παραβάσεις που συντελέστηκαν όταν ήταν βουλευτές (2006-2011) αλλά και εννιά περιπτώσεις εν ενεργεία βουλευτών το 2012…
Από το 2006 παίζουν "πελλόν"
Θέλετε να δημοσιοποιώ ονόματα βουλευτών που δεν πληρώνουν τα εξώδικα από τροχαίες παραβάσεις; Την ερώτηση αυτή απηύθυνε τον Μάιο του 2012 στους βουλευτές μέλη της Επιτροπής Θεσμών ο τότε γενικός εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης, μετά από παράπονα που εξέφρασαν -είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα του «Π»-, ότι η κοινή γνώμη τούς ρίχνει όλους σε ένα τσουβάλι, αν και λίγοι είναι αυτοί που δεν πληρώνουν.
Ο Πέτρος Κληρίδης είχε υπογραμμίσει τότε ότι δεν τίθεται θέμα τροποποίησης του άρθρου 83 του Συντάγματος που αφορά τη βουλευτική ασυλία, αλλά ούτε και θέσπιση εσωτερικών κανονισμών της Βουλής, καθώς αυτοί επιλαμβάνονται θεμάτων λειτουργίας του σώματος και όχι, όπως είπε, παρασπονδιών από βουλευτές. «Θα το δούμε όταν έρθει η κατάλληλη ώρα» απάντησε στην ερώτηση του κ. Κληρίδη ο τότε πρόεδρος της επιτροπής Δημήτρης Συλλούρης.
Τελικά, η κατάλληλη ώρα ήρθε όταν οι βουλευτές έμειναν μόνοι τους εκείνη την ημέρα για τοποθέτηση. Ο «δημόσιος εξευτελισμός» και η «δημόσια καταπάτηση της αξιοπρέπειας» που εισηγήθηκε λίγο ενωρίτερα ο κ. Πέτρος Κληρίδης ως ο μόνος τρόπος για να δεηθούν οι βουλευτές να πληρώνουν εξώδικα από τροχαίες και άλλες παραβάσεις τους δεν κρίθηκαν από την επιτροπή ως ορθά μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος.
Αντ’ αυτού, κατέληξαν ομόφωνα στην πρακτική που ακολουθήθηκε μόνο μία φορά και τελικά ξεχάστηκε με την ενημέρωση του προέδρου της Βουλής από τον γενικό εισαγγελέα, και ακολούθως των οικείων κοινοβουλευτικών ομάδων, για να συνετίσουν τους βουλευτές για τους οποίους ο λόγος. Θυμίζουμε ότι μετά τη δημοσιοποίηση, από τον «Π», το 2012, των περιπτώσεων των κ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους και Ανδρέα Πιτσιλλίδη (τέως βουλευτή του ίδιου κόμματος), οι οποίοι αρνούνταν να πληρώσουν τα εξώδικά τους, κατέφθασε στη Βουλή κατάλογος του γενικού εισαγγελέα με αρκετά άλλα ονόματα βουλευτών με εξώδικες παραβάσεις. Η άτυπη σύσκεψη αρχηγών αποφάσισε, όμως, οι βουλευτές να διευθετήσουν στα μουλωχτά τις υποχρεώσεις τους έναντι του νόμου, αφήνοντας στην επιτροπή Θεσμών την απόφαση κατά πόσο θα συζητήσει εκ νέου το θέμα της βουλευτικής ασυλίας. Ασυλία η οποία έχει ξεκαθαριστεί ότι δεν αφορά εξώδικες παραβάσεις, ωστόσο εφαρμόζεται όταν ένας βουλευτής δεν πληρώσει το εξώδικό του και χρειαστεί να οδηγηθεί στο δικαστήριο.
Το 2006«Η νομοθετική διευκρίνιση του εύρους και των παραμέτρων της βουλευτικής ασυλίας» ενεγράφη ως θέμα προς συζήτηση από τον βουλευτή των Οικολόγων Γιώργο Περδίκη για πρώτη φορά το 2006. Τότε -λόγω άρνησης μελών της επιτροπής, με το δικαιολογητικό ότι με τυχόν ρύθμιση του εύρους της ασυλίας θα έβγαζαν μόνοι τους τα μάτια τους- το θέμα συζητήθηκε, θεωρήθηκε λήξαν και αποσύρθηκε από τον κατάλογο των θεμάτων της επιτροπής. Η δε πρόταση του προέδρου της επιτροπής, τέως βουλευτή του ΕΥΡΩΚΟ Ρίκκου Ερωτοκρίτου, για κανονιστική ρύθμιση αδικημάτων που επισύρουν ποινή φυλάκισης κάτω από πέντε χρόνια, ρίχθηκε αυθημερόν στον κάλαθο των αχρήστων.
Τα πρακτικάΟ «Π» σήμερα δημοσιοποιεί αποσπάσματα από τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης του 2006 στην επ. Θεσμών. Η συνεδρία ήταν αρχικά ανοικτή για τους δημοσιογράφους, ωστόσο προς το τέλος τούς ζητήθηκε να αποχωρήσουν έτσι ώστε να τοποθετηθούν οι παριστάμενοι βουλευτές. Τα όσα λέχθηκαν τότε πρέπει να προσμετρηθούν στα όσα τώρα δηλώνουν βουλευτές και ενδεχομένως να ιδωθούν με καχυποψία ως προς τις πραγματικές προθέσεις τους.
Γ. Περδίκης: Λοιπόν κ. πρόεδρε, το θέμα ενεγράφη, διότι έγινε πάρα πολλές φορές συζήτηση... Ελέχθη ότι δεν γίνεται ένας βουλευτής να συμμετέχει σε δραστηριότητες που πιθανόν να είναι παράνομες και να μην προσάγεται ενώπιον της δικαιοσύνης [...]. Για παράδειγμαν υπάρχει πλατιά διαδεδομένη αντίληψη ότι ο βουλευτής δεν πληρώνει εξώδικο πρόστιμο. Ε, είναι λάθος αυτή η αντίληψη. Πληρώνει ο βουλευτής και πρέπει να πληρώνει [...]. Αν μελετήσετε το τι συμβαίνει σε άλλα κοινοβούλια... (σ.σ. η γραμματεία της επιτροπής είχε μοιράσει ενημερωτικό σημείωμα στους βουλευτές για τη βουλευτική ασυλία σε άλλες χώρες).
Α. Θεμιστοκλέους: Δεν μας ενδιαφέρει κύριε Περδίκη στα άλλα κοινοβούλια. Για όνομα του θεού [...]. Λυπούμαι πάρα πολύ, θα φύγω. Δεν μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει στα άλλα ευρωκοινοβούλια. Πείτε μας την αναγκαιότητα της τροποποίησης [...]. Θεωρώ επιεικώς αναίτια τη συζήτηση για το όλο θέμα. Έχει λεχθεί ότι πολίτες διαμαρτύρονται, διότι βουλευτές απολαμβάνουν αυτού του προνομίου. Εγώ δεν είδα κανέναν να διαμαρτύρεται και το θεωρώ ότι είναι και μία μορφή λαϊκισμού [...]. Αν έχει βρεθεί ένας βουλευτής ο οποίος έχει κάνει κατάχρηση, ας τον κρίνει η κοινωνία.
- Μ. Σιζόπουλος: [...] Με την οποιαδήποτε επιχειρούμενη προσπάθεια από την πλευρά τη δική μας είτε να ανακινήσουμε το θέμα προς συζήτηση είτε να δώσουμε λαβή πια στην κοινωνία και στους πολίτες να δυσφορούν και να μεμψιμοιρούν ενισχύουμε την τάση μεμψιμοιρίας. Το άλλο, η οποιαδήποτε προσπάθεια περαιτέρω διασαφήνισης, απλά το μόνο που θα έκανε είναι να ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα απλά και μόνο για να ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή του τόπου, που θα είναι ολέθριο, θα είναι πολύ χειρότερο από αυτό που ενδεχομένως σήμερα υπάρχει.
- Μ. Καρογιάν: [...] Επομένως, εγώ δεν θεωρώ ότι πρέπει να ανακινήσουμε το συγκεκριμένο θέμα, δεν χρειάζεται να βάλουμε λάδι στη φωτιά, ούτε και χρειάζεται να μπούμε στη δίνη τέτοιων συζητήσεων τη στιγμή που εκκρεμούν πολλά πιο σοβαρά ζητήματα.
Μεταξύ τουςΠρος το τέλος η συζήτηση το 2006 έγινε κεκλεισμένων των θυρών και έχει ενδιαφέρον η πλοκή που πήρε:
Κ. Χρυσοστομίδης (πρώην βουλευτής ΑΚΕΛ): Είμαστε μια νέα Βουλή, αν υπήρχαν συγκεκριμένα παραδείγματα κατάχρησης ασυλίας θα το έβλεπα σκόπιμο…
Ρ. Ερωτοκρίτου: Είναι καθημερινή η κατάχρηση [...]. Να σας πω ακόμη ένα, το speed limit. Μπορεί να μην ταξιδεύεις συχνά εκτός Λευκωσίας, εμείς που ταξιδεύουμε από επαρχία προς Λευκωσία και το όριο ταχύτητας είναι 100 χλμ., όταν πάμε στα 110, μας σταματούν. Όλα αυτά είναι καθημερινά, μην μου λες ότι δεν συμβαίνουν, συμβαίνουν [...]. Συμφωνείτε (σ.σ. απευθύνεται σε όλα τα μέλη), όπως τέθηκε από την πλευρά του κ. Περδίκη και τις διασαφηνίσεις που έχω δώσει εγώ, το θέμα να προχωρήσει πάνω στο ζήτημα του κανονισμού για τα ζητήματα που αφορούν κάτω της πενταετίας;
Α. Θεμιστοκλέους: [...] Αν θα έρθουμε να κάνουμε αλά καρτ ασυλία, αισθάνομαι ότι χαμηλώνει και προσβάλλει τη νοημοσύνη όχι μόνο εμάς, αλλά και εκείνους που μας έχουν εκλέξει.
Α. Βότσης: [...] Ερχόμαστε μόνοι μας να ανοίξουμε ένα κεφάλαιο για το οποίο δεν είμαι βέβαιος εάν υπάρχει η έκταση την οποία του δώσαμε σήμερα...
Μ. Καρογιάν:[...] Άρα λοιπόν το να πάμε εμείς να επεκτείνουμε τη διαδικασία, διότι σαν το παράδειγμα του κ. Περδίκη εγώ μπορώ να σας πω και για λόγους λαϊκισμού, αν θέλετε, άλλα 20 θέματα που μπορούν να καταγραφούν και να μπουν σε έναν κανονισμό. Στο τέλος της ημέρας πού θα φτάσουμε;
Γ. Περδίκης: Φαίνεται ότι η πλειοψηφία δεν θέλει καν να κουβεντιάσει το θέμα.
Ρ. Ερωτοκρίτου: Το θέμα θεωρείται λήξαν και μετακινείται από τον κατάλογο.
