Ο Γολγοθάς των οροθετικών: Απαίσιες συμπεριφορές γιατρών!
Η συμπεριφορά των γιατρών εκτός της Γρηγορείου Κλινικής και ο εξευτελισμός που βιώνουν είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν
Κάτια Σάββα
Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ, 3/4/2018
Χρειαζόμουν επειγόντως οδοντογιατρό, μίλησα με τον δρα Δημητριάδη και μου κανόνισε αμέσως ραντεβού, ενημερώνοντας σχετικά το νοσηλευτήριο στο οποίο με παρέπεμψε. Μπαίνοντας μέσα ο οδοντίατρος με έβλεπε λες και έβλεπε κάποιον με θανατηφόρα μεταδοτική ασθένεια να τον πλησιάζει. Προσπαθούσε να μην με αγγίξει, σε σημείο που τα εργαλεία τού έπεσαν στο πάτωμα. Μου είπε πως δεν βλέπει οποιοδήποτε πρόβλημα και ζήτησε από τη βοηθό του λίγη πάστα για να καλύψει το υφιστάμενο σφράγισμα! Χωρίς καν να χρησιμοποιήσει το σχετικό εργαλείο για να καθαρίσει την περιοχή. Του είπα είναι ότι πιο ψηλό το σφράγισμα και με ενοχλεί. Προσπάθησε να χρησιμοποιήσει κάτι σαν μαχαίρι και με έκοψε. Δεν με άφησε να πλύνω το στόμα μου όπως πρέπει, μου έδωσε ένα πλαστικό ποτήρι και μετά βγήκε από το δωμάτιο. Με άφησε με τη βοηθό η οποία ένιωσε πολύ άσχημα. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και ένιωσα μεγάλο εξευτελισμό. Πήγα κατευθείαν σε μια παραλία γιατί ήθελα να αναπνεύσω καθαρό αέρα»!
Η χειρότερη αντιμετώπιση
Ο Μ. που είχα γνωρίσει στη Γρηγόρειο Κλινική στις 15 Μαρτίου, με ενημερώνει καθημερινά από τότε. Έχω γίνει το ημερολόγιό του. «Αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα» μου λέει. Λίγο αργότερα με ξαναπαίρνει τηλέφωνο. «Ενημέρωσα τον δρα Δημητριάδη και επικοινώνησε με τον διευθυντή του οδοντιάτρου στον οποίο με παρέπεμψε. Οι φωνές του ακούγονταν μέχρι τον θάλαμό μου» μου λέει. «Δεν ελπίζω βέβαια ότι θα γίνει κάτι, ότι οι γιατροί που συμπεριφέρονται έτσι θα αλλάξουν».
Άλλωστε δεν έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που καταγγέλθηκε στο Υπ. Υγείας γιατρός των Α’ Βοηθειών του ΓΝ Αμμοχώστου για έκθεση των προσωπικών δεδομένων –έγραψε στον φάκελο πως έχει AIDS– οροθετικού που χρειάστηκε να μεταβεί στις πρώτες βοήθειες μετά από αυτοκινητικό δυστύχημα. Το περιστατικό κατήγγειλε στη Βουλή ο ίδιος ο δρ Δημητριάδης, διευθυντής της Γρηγορείου, στις 2/10/2017, σε άλλη μια συνεδρία της Επ.Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τους οροθετικούς. Εκεί που δίνονται δεσμεύσεις για επιστολές σε υπουργούς από βουλευτές για να γίνει επιτέλους κάτι ωστόσο ολοένα και κάπου... σκαλώνουν. Στο μεταξύ οι διωγμοί, κυριολεκτικά, των οροθετικών συνεχίζονται από ανθρώπους, ευτυχώς όχι όλους, που έδωσαν όρκο στον Ιπποκράτη!
Κοιτάνε τις βάρδιες!
Η συμπεριφορά των γιατρών εκτός της Γρηγορείου Κλινικής που στεγάζεται στον 6ο όροφο του ΓΝ Λάρνακας είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, πέραν από το οικονομικό, που αντιμετωπίζουν και μας καταγγέλλουν τα άτομα που ζουν με τον ιό HIV στη χώρα μας. Της μόνης ομάδας ασθενών που δεν έχουν τη δική τους φωνή. Δεν μπορούν να βγουν να διαμαρτυρηθούν, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους... «Από την κοινωνία που δεν ξέρει, αγνοεί, να το καταλάβω» μου λέει η Κ., «αλλά ο γιατρός οφείλει να ξέρει και να μας αντιμετωπίζει όπως κάθε άλλον ασθενή. Άλλωστε υπάρχουν εκεί έξω οροθετικοί που δεν το γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί». Η Κ. από την Πάφο (από τις πρώτες ασθενείς στη Γρηγόρειο, οροθετική εδώ και 28 χρόνια) βίωσε παρόμοιο εξευτελισμό πρόσφατα όταν ο γιατρός συγκεκριμένης ειδικότητας που την παρακολουθούσε μετατέθηκε στη Λεμεσό. Πήγε αναγκαστικά σε άλλον. «Καλά τόσοι γιατροί γιατί ήρθες σε μένα; Πήγαινε αλλού» η αντιμετώπισή του. «Δεν πτοούμαι κοπέλα μου» μου λέει. «Τόσα χρόνια έμαθα να χαλιναγωγώ τον εαυτό μου, όχι τους άλλους. Εγώ όποτε πάω σε γιατρό του λέω ότι είμαι οροθετική. Αν δεν του αρέσει πάω αλλού». Όμοια και η Στέφανη.
«Ψυχολογώ από πριν, ξέρω πού να πάω και δόξα σοι ο Θεός από τους γιατρούς που με παρακολουθούν, και είναι πολλοί, δεν έχω παράπονο».
Το πρόβλημα ωστόσο δεν προκύπτει μόνο σε άλλα νοσηλευτήρια. Υπάρχουν οροθετικοί που ζητούν ενημέρωση για το ποιοι νοσοκόμοι είναι βάρδια στη Γρηγόρειο για να μεταβούν και να πάρουν τα φάρμακά τους χωρίς να καρφωθούν (μόνο η Γρηγόρειος τα χορηγεί και τα παίρνουν από το φαρμακείο του νοσοκομείου). «Από πλευράς μας παρέχουμε κάθε ευκολία μας ζητηθεί» λέει στον «Π» ο διευθυντής της Γρηγορείου επιβεβαιώνοντας πως ακόμη και στο ίδιο το ΓΝ Λάρνακας υπάρχει προκατάληψη από κάποιους ιατρούς και νοσοκόμους/ες. «Δεν γνωρίζει κανείς στην οικογένειά μου πως είμαι οροθετικός» μου εξηγεί ο Ψ. «Μόνο η αδελφή μου επειδή είναι νοσοκόμα στο Νοσοκομείο Λάρνακας και έπρεπε να της το πω». Το θέμα εγείραμε και στον δρα Λίνο Χατζηχάννα, τον υπεύθυνο Διοίκησης Προγράμματος HIV/AIDS του Υπ. Υγείας ο οποίος καλείται να δώσει τις απόψεις του προς τη γ.δ. του Υπουργείου Υγείας κάθε φορά που προκύπτει τέτοια καταγγελία. Από όσα μας εξηγεί προκύπτει ότι πρέπει να γίνονται εκπαιδεύσεις και σεμινάρια στους γιατρούς καθώς το θέμα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μεμονωμένα. Πρέπει, αλλά και για αυτό χρειάζονται συλλογικές δράσεις και κονδύλια!
«Είναι απαρχαιωμένη η κλινική, οι φάκελοί μας σε ένα δωμάτιο, με κίνδυνο να πέσουν από το ράφι τα προσωπικά μας δεδομένα» καταγγέλλουν οι οροθετικοί. Η Πολιτεία απούσα ακόμη και από τη μηχανογράφηση των φακέλων που ανέλαβε το ίδρυμα της Γρηγορείου...
Η διαδικασία
Οι οροθετικοί πηγαίνουν κατευθείαν στον 6ο όροφο του ΓΝ Λάρνακας. Η συνταγή γράφεται σε ένα χαρτί, «δεν περνά από το σύστημα και γράφουμε κωδικό. Πάνε κάτω παίρνουν τα φάρμακά τους και φεύγουν. Δεν περνάνε από τις εγγραφές. Αν πάνε κάτω τι θα πουν, είμαι οροθετικός; Τους έχουμε καταδικάσει» μας εξηγεί ο δρ Δημητρίαδης. Βεβαίως το στίγμα τούς ακολουθεί μέχρι την πόρτα του θαλάμου της Γρηγορείου. «Καμιά φορά νιώθω πως με παρακολουθούν όταν μπαίνω στην κλινική» μου λέει ο Σ. «Μια φορά γύρισα απότομα και μια κυρία έπιασε με τα χέρια το πρόσωπό της λες και θα κολλήσει από τον αέρα»...
Ο δρ Δημητριάδης δεν έκρυψε πως για τους οροθετικούς από άλλες πόλεις είναι πρόβλημα που πρέπει να μεταβούν έστω και κάθε 2-3 μήνες για τα φάρμακά τους αλλά από την άλλη μόνο με τη μετάβαση στη Γρηγόρειο και τις απαραίτητες εξετάσεις μπορεί να ελεγχθεί ότι ακολουθούν τη φαρμακευτική αγωγή τους.
«Θα ήταν πολύ εύκολο να εισηγηθούμε στο Υπ. Υγείας να ανοίξει και ένα παράρτημα, μια κλινική στο ΓΝ Λευκωσίας ή στη Λεμεσό. Αυτό όμως προϋποθέτει την εισαγωγή προδιαγραφών όπως εδώ. Να μην γίνει αποκέντρωση διότι εκεί πρέπει να έχεις άλλο προσωπικό, άλλους γιατρούς, άλλους νοσηλευτές. Αλλά να έχουν τις ίδιες εμπειρίες, τις ίδιες ευαισθησίες και πρωτίστως την ίδια νοοτροπία όσον αφορά την προσέγγιση. Για τέτοιου είδους εξειδικευμένες κλινικές συνήθως ενισχύονται εκεί όπου χρειαστεί».
Από την άλλη οροθετικοί διερωτούνται τι θα απογίνει η Γρηγόριος με τη συνταξιοδότηση του δρος Δημητριάδη.
Μείναμε στο 1996
Το τηλέφωνό του κτυπά ακατάπαυστα. Κάθε πέντε λεπτά κτυπά η πόρτα του από νοσηλευτές, από ασθενείς. Ο δρ Ιωάννης Δημητριάδης δεν είναι μόνο γιατρός. Είναι μαζί και με τον δεύτερο γιατρό, πνευμονολόγο της κλινικής δρα Κασάπη και ο ψυχολόγος, ο φίλος, ο πατέρας και ο προστάτης συμπολιτών μας που κατατρεγμένοι από το στίγμα και αποκηρυγμένοι από τις οικογένειές τους καταφεύγουν στη μοναδική κλινική αναφοράς για την αντιμετώπιση των ασθενών θετικών στον ιό HIV στην Κύπρο για εξετάσεις, θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Συζητάμε τι άλλαξε από το 1996 όταν πρωτολειτούργησε η κλινική με ιδιωτική πρωτοβουλία και έγινε εφικτό να εγκαταλειφθεί η υποτυπώδης κλινική, ένα «αχούρι» στο παλιό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Τότε που δεν δεχόταν οδοντίατρος να εξετάσει οροθετικούς. Βρέθηκε ωστόσο η νυν γ.δ. του Υπ. Υγείας και οδοντίατρος Χριστίνα Γιαννάκη, ως Α’ Ιατρική Λειτουργός στο Νοσοκομείο της Λάρνακας τότε να το πράξει. Ο γιατρός με ξεναγεί στους χώρους της κλινικής. Δεν διαφέρει από έναν θάλαμο νοσοκομείου που δεν μπορεί να κρύψει την ηλικία του. Επιβεβαιώνω τα όσα μου είχαν μεταφέρει προηγουμένως οροθετικοί. «Είναι απαρχαιωμένη η κλινική, οι φάκελοί μας σε ένα δωμάτιο, με κίνδυνο να πέσουν από το ράφι τα προσωπικά μας δεδομένα» καταγγέλλουν ωστόσο τώρα έχει αρχίσει η μηχανογράφηση των αρχείων. Όμως ακόμη και αυτή η διαδικασία δεν θα ήταν εφικτή αν το ίδρυμα της Γρηγορείου Κλινικής, της οποίας προεδρεύει η κ. Βεναρδή, δεν πλήρωνε για την εργοδότηση υπαλλήλου για τον σκοπό αυτό! Η Πολιτεία, και εδώ, απούσα!
Διακριτική απαλλαγή από νοσήλια
Οι οροθετικοί όπως πληροφορείται αρμοδίως ο «Π» δεν έχουν υποχρέωση να δηλώνουν κατά την επίσκεψή τους σε ιατρό την ασθένειά τους. Οι γιατροί οφείλουν να παίρνουν πάντα όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα. Άλλωστε ο καθένας μπορεί να έχει μολυνθεί από τον ιό HIV και να μην το γνωρίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων της ευάλωτης αυτής ομάδας ασθενών είναι το Α και το Ω για τη Γρηγόρειο Κλινική αλλά και το Υπ. Υγείας. Είναι για αυτό που δυσκολεύονται να βρουν λύση και στην ικανοποίηση αιτήματος των οροθετικών να εξετάζονται σε όλα τα κρατικά νοσηλευτήρια, ιδίως αυτοί που είναι από άλλες πόλεις και δεν μπορούν για ένα κρυολόγημα ή για μια δερματική εξέταση να πηγαίνουν στο ΓΝ Λάρνακας. Οι ομάδες ασθενών που δικαιούνται απαλλαγή από τα τέλη (6, 10 κ.λπ. ευρώ αναλόγως), είναι ελάχιστες συνεπώς ο καθένας μπορεί να συμπεράνει κατά την εγγραφή ότι κάποιος είναι οροθετικός. Το στοίχημα λοιπόν είναι να βρεθεί τρόπος που να μπορούν με την κάρτα τους να απαλλαγούν από τα τέλη χωρίς να προδίδονται. Ο δρ Λίνος Χατζηχάννας, υπεύθυνος Διοίκησης Προγράμματος HIV/AIDS του Υπ. Υγείας (ο μόνος που ασχολείται σε ολόκληρο υπουργείο με το θέμα) επιβεβαίωσε ότι καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί λύση, εξηγώντας την ίδια ώρα ότι σε ό, τι αφορά την ασθένειά τους και προβλήματα υγείας που προκύπτουν από αυτήν τυγχάνουν δωρεάς νοσηλείας και θεραπειών ενώ η φαρμακευτική αγωγή για κάθε οροθετικό κυμαίνεται από 6.500-8.500 ευρώ ετησίως που καλύπτεται πλήρως από το Υπ. Υγείας.
Ο «Π» επικοινώνησε με την επίτροπο Προσωπικών Δεδομένων Ειρήνη Λοϊζίδου σε μια προσπάθεια να συμβάλει στο όλο θέμα και μας ανέφερε πως μπορεί να βρεθεί ο τρόπος, χωρίς να ταυτοποιεί τους οροθετικούς, να τους διακρίνει ως κατηγορία και τέθηκε στη διάθεση των αρμοδίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου